Een hele zomer bleef het stil van mijn kant. En nu de herfst zijn intrede doet, dacht ik opnieuw:
Wat heb ik eigenlijk te schrijven?
Want wat heb ik te geven, wanneer ik het zelf ook even niet weet?
Tussen loslaten en vasthouden
Met een kind van zestien dat haar autonomie zoekt — scherp van geest, gevoelig van hart — kijk ik dagelijks naar de worsteling tussen willen en kunnen. Ze ziet feilloos wat er misgaat in de wereld, denkt na over verandering, maar voelt ook de onmacht van haar eigen kunnen.
En haar oudere zus? Wijs en dapper, ze zoekt haar weg, als kind van gescheiden ouders, met een open blik op het leven.
Ik ben trots op mijn kinderen! Maar als ouder voel ik me soms ook tekortschieten. Wat kan ik dan schrijven? Hoe kan ik creatieve retraites aanbieden, als ik zelf midden in het niet-weten sta?
Een lieve vriendin zei laatst:
“Juíst daarom moet je schrijven. Schrijf over wat je te geven hebt. Over die plek waar moeders weer in hun kracht mogen staan. Jij weet hoe belangrijk dat is — en hoe helend creativiteit kan zijn.”
En ze heeft gelijk.
De herfst als leermeester
De bladeren vallen. Ik ben nog steeds aan het zoeken — naar vorm, naar richting, naar balans tussen moederschap, ondernemerschap en achterblijvend herstel na mijn voetongeluk.
Maar misschien ís deze tijd van terugtrekken en bezinnen precies wat nodig is.
Want diep in de grond, onder al dat ogenschijnlijke stilvallen, begint een zaadje te ontkiemen. Wachten is soms het meest wijze wat je kunt doen.
Net zoals aanwezig blijven — als moeder, als mens — ook wanneer het moeilijk is. Gewoon zijn, zonder weg te lopen voor wat schuurt of vraagt om aandacht. Een moeder die in de spiegel durft te kijken, kan ook lachen om zichzelf. Die, al dansend in de wind, haar eigen pad blijft volgen. Daar ga ik voor. Jij ook?
Zaadjes van creatie
De afgelopen maanden ben ik blijven schilderen. Over moederschap. Over balans. Over vallen, opstaan en nog niet weten. En door het schilderen zie ik hoever ik al gekomen ben — ook in het opbouwen van mijn bedrijf. De eerste zaadjes zijn aan het groeien, en dat voelt goed. Ik wil dit graag met je delen.
Kijk gerust eens op mijn nieuwe website — daar kun je nu ook online boeken met een kortingscode voor de herfst 2025 en winter 2026: OntdekRuimte
Ik ben ook dankbaar voor de mooie boekingen via vakantieadressen.nl — het begint te stromen!
Afgelopen weekend was de allereerste Samen-ZIJN-retraite een feit — wat een warm en verbindend begin. Je kunt je nu aanmelden voor Samen-ZIJN-retraites eerste helft 2026 en/of mailtje sturen wanneer je hier nieuwsgierig naar bent.
En in december volgt de volgende stap:
Tweedaagse creatieve retraite voor moeders – Even landen
De decembermaand kan voelen als een wervelwind — vol plannen, prikkels en verwachtingen. Hoe mooi is het om juist dan even stil te staan?
Tijdens deze korte creatieve retraite nodig ik je uit om te landen, op te laden en weer helemaal jij te zijn. Speciaal voor moeders van (hoog)begaafde of hooggevoelige kinderen die (bijna) zijn uitgevallen uit het schoolsysteem.Moeders die veel dragen, voelen en zorgen — en soms vergeten hoeveel kracht er schuilt in rust en creativiteit.
We creëren, spelen met vorm en kleur en luisteren naar wat zich van binnen wil laten zien. Geen prestatiedruk, geen moeten — alleen aandacht, stilte, verbinding en groei vanuit wat onder je handen ontstaat.
Vooraf plannen we in de eerste week van december een korte online kennismaking.Daarin vertel ik meer over het programma en is er ruimte voor jouw verhaal. Pas daarna beslis je of deelname voor jou klopt.
De herfst leert me dat loslaten niet het einde is, maar het begin van iets nieuws.
Misschien dwarrelen de bladeren juist om ruimte te maken voor groei.
Ik ontmoet je graag, ook of juist tijdens de herfst.
Harte groet,
Heidi
