Denk je dat je net alles op de rit hebt, dat je weer in wat rustiger vaarwater komt en dan ploft er uit het niks een mega groot onverwachts obstakel je hoofd binnen! Wat weer zoveel opschudding teweeg brengt en oude pijn, dat het enige wat je kunt doen is je handen stevig vasthouden aan de randen van je bootje, blijven ademhalen en proberen in je hoofd je evenwicht weer terug te vinden. Dat overkwam mij afgelopen tijd.
Een paar weken terug kreeg ik op maandagavond een mailtje waarin ik las dat de ontwikkelingsplek voor hoogbegaafde jongeren die zijn uitgevallen uit het schoolsysteem failliet is.
Deze plek is sinds enkele jaren een veilige basis voor onze jongste. Langzaamaan kruipt ze uit haar schulp, nadat ze op de basisschool een schooltrauma heeft opgelopen, waardoor ze de stap naar het VO niet heeft kunnen maken.
Nu ik dit opschrijf beleef ik weer het moment waarop ik het bericht met haar deelde en overspoelt mij opnieuw een groot verdriet. Dit verdriet deel ik met veel ouders van de ruim vijftig jongeren die naar dezelfde plek gaan. Voor de meeste is er geen alternatief. Het is nu wachten, hopen en bidden of er toch een doorstart mogelijk is. Ik heb vertrouwen in de inzet van het team en enkele actieve ouders. Maar dit is niet oké, niet voor onze kwetsbare jongeren! Niet voor onze gezinnen! In een wereld die al zo onrustig is, voel ik mijn onmacht extra sterk en schommelt mijn boot nog harder.
Ik brand op zondag een extra kaarsje, ik ben liefdevol aanwezig bij mijn kind, die zich nog meer afsluit dan wat ze normaal al deed en probeer elke keer terug te gaan naar die plek in mij waar ondanks alles vrede is, waar het levenswater rustig stroomt.
Wanneer je kind een ander pad loopt dan de meeste kinderen kan dit een gevoel van onmacht en eenzaamheid geven. Toch is een ander pad volgen, niet gedoemd te mislukken, in tegendeel. Elke keer merk ik in mijn leven wanneer ik mijn eigen pad volg, vrijwillig of onvrijwillig, ik weer tot nieuwe inzichten kom, verrast wordt. Elke keer zie ik een lichtpuntje. Dat vind ik hoopvol. Al ben ik zeker nu ook wel eens klaar met al die stormen en wil ik gewoon even lekker op het strand in de zon liggen.
Op mijn vakantie/retraiteboerderij in Radewijk kan je niet op het strand liggen, maar genieten van de zon, de rust, de natuur, het boerenlandschap dat kan wel! Ik ben er nu dan ook regelmatig te vinden. Jij bent ook van harte welkom, gewoon voor vakantie of voor een retraite. In juni komt de nieuwe website online. Er is nog plek vrij in de zomervakantie. Houd je mail (wanneer je bent ingeschreven op de nieuwsbrief) in de gaten, ik stuur binnenkort een bericht met kortingscode.
Misschien is deze storm, voor jou als moeder, ook heel herkenbaar. In het najaar is er een creatieve retraite om even op adem te komen. Van harte welkom.
PS: vrijdag 30 mei een bericht gekregen dat er een doorstart komt! De opluchting bij mijn dochter is zichtbaar voelbaar :-). We kunnen weer ademhalen!
Harte groet, Heidi